Traditioneel wensen we elkaar bij het begin van het jaar een gezond en gelukkig nieuwjaar. Vorig jaar waren die wensen heel bijzonder, omdat we na bijna twee jaar coronacrisis opnieuw hoopten op een vreugdevol en vredig jaar. Maar de feeststemming sloeg snel om toen in februari een oorlog aan de Europese grenzen startte.

Opnieuw werden we geconfronteerd met onheil van grote omvang. De documentaire ‘The last Days of Mariupol’ (erg aan te bevelen), die op 21 november op Canvas werd uitgezonden, schetst de gruwel van die oorlog. De documentaire toont hoe een bruisende stad, waar de mensen elkaar begin 2022 nog een gelukkig nieuwjaar wensten, in twee maanden totaal vernietigd werd en waarbij meer dan 20.000 mensen omkwamen. De beelden tonen de machteloosheid en wanhoop van een bevolking die voordien vol trots over hun stad praatten.

Zelf leven we in een land waar alles geregeld is, van wieg tot graf, en kunnen we ons niet echt voorstellen hoe het is om te leven onder oorlogsdreiging. Vooral voor jonge mensen is de oorlog ‘veraf’; de naoorlogse generatie herinnert zich nog de (groot)ouderverhalen uit de Tweede Wereldoorlog. Hoe dan ook, de beelden uit Oekraïne stemmen iedereen somber bij de start van 2023.

Gelukwensen hebben dit jaar meer dan ooit betekenis.

En toch hebben gelukwensen dit jaar meer dan ooit betekenis. We moeten ons ervan bewust zijn en blijven dat vrijheid en democratie niet zomaar komen aanwaaien. De beelden uit Oekraïne bewijzen dat het snel kan veranderen.

Laten we elkaar daarom, ondanks de verontwaardiging, toch alle geluk toewensen. Dat is niet alleen hartverwarmend, het brengt ook mensen samen. Wij wensen u, uit naam van ons allemaal, alle goeds voor 2023 én betere tijden voor de bevolking in Oekraïne. En ook in deze roerige tijden blijven we trouw aan onze belofte om u deskundig door het verzekeringslandschap te gidsen.

Marcel Caenen